tula

Damit, Damhin

Standard

Bitbitin ang naiwang tagni-tagning damit ng kabataan
Ibalot ang buong katawan, pakiramdaman
Ang init ng iilang mabubuting piraso
Ng mga alaalang pilit ikinubli, ipinangako
Na babalikan, noon, kahapon, siguro nang nakaraan

Pansinin ang dampi ng malamig na hangin
Lalong higpitan ang yakap sa nakuhang damit
Uminit man ang pisngi, bumuhos man ang pighati
Tanging sa iyo nakasalalay ang pagpapatuloy
Ng kahapon, ngayon, at kung ano pang mangyayari

Kaya dalhin, kahit kupas na ang kulay
Mga alaala, paalala, at ilang nakukubling pag-asa
Dahan-dahan man ang paglalakad, pagtitig, pagpupumiglas
Lalaya, makalalaya rin at maghahatid ng bagong bukas

Advertisements

Tilamsik

Standard

Pumapatak-patak sa tigang na lupa
Ang mumunting butil ng pawis
Na binagtas ang noo’t pisngi ni Itay
Habang hindi magkandaugaga
Sa pagsunod sa patuloy na pagbuka ng lupa

Dumadaldal lang siguro ito
Sapagkat matagal di naararo
Pero sabi ni Itay, Magtiis, magtiis
Darating ang pagbabago

Dumating na nga yata ito

Lumago ang bawat butil
Isa, dalawa
Ngayon ang mga pawis ay nagmistulang piyesta
Nang makulay na pulang likidong sinisipsip ng lupa
Si Itay nakahandusay, namamahinga na

Dumating na nga yata ang pagbabago

Maski sa lungsod, patak ng pawis
Butil ng dugong pinapawi
Bang, bang
Laro ng mga bata
Bang, bang
Naging bagong mundong
Magpapalaya

Ang tigang na lupa, lumago pa
Umabot sa kahabaan ng mga ugat
Nagbibigay buhay
Kumikitil ng hininga
Sa mata ng mga bata
Sa isip ng mga matatanda
Tumitilamsik ang mga alaala
Sinisikap punasan ng mga bagong paalala

Piyesa sana para sa Midnight Jam 2017 ng The Rhetoricians: The UPLB Speech Communication Organization 

Kumusta, bagong umaga?

Standard

Masakit ang bati ni Haring Araw
Pilit namamaso, nagpapapikit
Sinasabi ang oras ng paglabas
Sapagkat may mga ipabibitbit

Magtutulak sa iba sa tarangkahan
May pagbati pa ng hikab maging isang
Mahabang pagbagtas ng mga braso at
Balikat na naninigas mula pa sa
Papag na gawa sa sementong malamig

Gagawin ang lahat para sa kalam
Ng sikmura ng isa’t nagpumilit
Sumama, mapa-bata o matanda
Ito ang pagbati ng Haring Araw

Sa kalye ipagpapatuloy ang bitbit
Mga kayamanang sa kanila lamang
Tinapon, kinalimutan ng iba pa
Sa bumabating palad pa ilalahad
O puede ring dadamputin, isasalba

Masakit ang bati ni Haring Araw
Pilit namamaso, nagpapapikit
Sinasabi ang oras ng paglabas
Sapagkat may mga ipabibitbit

Pamamaalam

Standard

Pasalansang ayos ng nararamdaman sa pamamaalam
Bitbit ang ngiti sa mukha na may nangingilid na luha
Ikinukubli, tanging tabing sa nag-aapoy na kalangitan
Ito na nga lang kaya ang ating huling makukuha?

Ang yapak ng mga paa, kaliwa, kanan, isa, dalawa
Bilang ng takbo ng dumadagundong tibok ng puso
Pilit sinasabayan ang yapak ngunit laging nauuna
Ikaw, ako, tayong lahat ay nalilito papunta sa dulo

Ano ba ang ating makikita, lungkot o saya?
Mga minahal ba ay malugod na sasalubong sa may bukana
O tanging magpapaalala ng mga paghihirap at dusa?
Dito siguro talaga ipagpapatuloy ang paghuhulaan
Ang kuwentong kinalimutan sa ating kabataan
Maging sa pangarap na tinalikuran nang walang alinlangan