Tag: tula

Hiling

Leave a comment

Hindi lang sa Quiapo nakikinig ang butihing Maykapal
Minsan sa paglalakad ay may Aleng makapagtatanggal
Sa mga munting itinatagong sugat, siya’y may itatapal
Ilahad lang palad at uuwi ka nang may bagong dangal

Huminga at itigil muna ang iyong mahabang paglalakad
Marahang ibukas at ipakita ang linya ng iyong kanang palad
Umupo sa silya at maghintay sa tapat ng mesang malapad
Na dala lagi ng Aleng bihasa na sa ganitong pamamalakad

Kung di pa sapat, itanong ang laman ng iyong isipan
Maiging magmasid nang iyong lubos na maunawaan
Ang misteryong ipinagdiriwang sa harapan ng simbahan
Buksan ang mga mata sa dalang tunay na kasagutan

Kung itong mga pagbasa ay hindi pa rin sasapat
May isa pa namang baon ang Ale na maaaring ipangtapat
Sa kung ano pa mang kailangan ng iyong pagsisipat
Inaakalang ang sagot ay nagpapalaki lang sa mga lamat

Pula, berde, dilaw, ano ang kulay ng iyong kahilingan?
Pumili lang sa may Aleng nakaabang sa iyong harapan
Tiyak na ang isip mo ay unti-unting malilinawan
Sa panalangin mo kasi ang mga kandila ay may dalang kasagutan

Hinga, May Isa Pa

Leave a comment

Sa pagsayaw ng liwanag ng kandila sa ating harapan
Pakaliwa’t pakanang pagsabay sa ating bawat paghinga
Minsan inaakala nating patapos na ang problemang noo’y nagpahirap
Sa puso nating punong-puno na ng di magagandang alaala
Na may iilang natirang peklat katabi nang unti-unting naghihilom na sugat

Kaso sa bawat hakbang pasulong at sa paglapat ng liwanag
Dahan-dahang nagbabalik ang hapdi sa mga gasgas na naghilom
Na ipinanalangin natin nang taimtim na sana’y di na magbalik
Pero ngayo’y nagbabadyang muling bumukas at magpahirap
Na muling kikirot habang pilit nating huwag pansinin

Kaya yata talaga matalinghaga ang takbo ng ating tadhana
Minsan ang liwanag kasi’y natatakpan ng mga ulap
Na pilit naman nating itinataboy sa pag-ihip
Ng mainit na hiningang nagsasabing

Ako at ika’y buhay pa

Na ano man ang mangyari, may isa pa tayong panangga
Ang huminga at magpatuloy sa pagharap sa kung ano pang ibato ng tadhana

Matuto rin tayong magpahinga upang tayo ay makalaya
Ihanda ang ating mga mata sa pagmasid sa paglubog at pagsikat ng araw
Magasgasan mang muli, kumirot mang muli ang ating mga puso
Mabulag man saglit sa kislap ng liwanag ng mga nakaraan
Tayo ay magpapatuloy, may isa pa tayong hininga

Magandang Umaga, Tara!

Leave a comment

Dumudungaw ang mainit na haplos ng liwanag
Mula sa kurtinang dahan-dahang sumasayaw
Sa bawat pagbati ng malamig na hangin

Unti-unting umaangat mula sa sahig na pulang-pula
Mga alaalang binabagtas ang makinis na paalala
Isang bagong umaga ang masayang bumubulaga

Ang tahanang noo’y puno nang sapot na ipinaikot-ikot
Sa may sulok na nalimot na ng panahon
Ngayo’y tahanan na rin nang mga alikabok
Na may bahid ng saya’t lungkot ng kahapon

Mga ngiti nang pag-uunat ng mga sanggol ang sagot
Sa pagbuka nang palad tiyak na ang pagkalimot
Sapagkat sa umagang ito tuluyang babangon
Magsisimula ng bagong pahina sa libro ng pagbabago

Ineng, ineng ang baga ay nasa iyong paanan
Totoy, tara sumigaw nang pagkagilagilalas
Ganito ang hiling ng mga mumunting bumabagtas
Sa dagat na puno ng alon at pag-aalala
Sa kagandahang dapat sana’y noon pa nakita

Dumudungaw ang mainit na haplos ng liwanag
Mula sa kurtinang dahan-dahang sumasayaw

Unti-unting umaangat mula sa sahig na pulang-pula
Mga alaalang binabagtas ang makinis na paalala

Isang bagong umaga ang masayang bubulaga

Damit, Damhin

Leave a comment

Bitbitin ang naiwang tagni-tagning damit ng kabataan
Ibalot ang buong katawan, pakiramdaman
Ang init ng iilang mabubuting piraso
Ng mga alaalang pilit ikinubli, ipinangako
Na babalikan, noon, kahapon, siguro nang nakaraan

Pansinin ang dampi ng malamig na hangin
Lalong higpitan ang yakap sa nakuhang damit
Uminit man ang pisngi, bumuhos man ang pighati
Tanging sa iyo nakasalalay ang pagpapatuloy
Ng kahapon, ngayon, at kung ano pang mangyayari

Kaya dalhin, kahit kupas na ang kulay
Mga alaala, paalala, at ilang nakukubling pag-asa
Dahan-dahan man ang paglalakad, pagtitig, pagpupumiglas
Lalaya, makalalaya rin at maghahatid ng bagong bukas

Tilamsik

Leave a comment

Pumapatak-patak sa tigang na lupa
Ang mumunting butil ng pawis
Na binagtas ang noo’t pisngi ni Itay
Habang hindi magkandaugaga
Sa pagsunod sa patuloy na pagbuka ng lupa

Dumadaldal lang siguro ito
Sapagkat matagal di naararo
Pero sabi ni Itay, Magtiis, magtiis
Darating ang pagbabago

Dumating na nga yata ito

Lumago ang bawat butil
Isa, dalawa
Ngayon ang mga pawis ay nagmistulang piyesta
Nang makulay na pulang likidong sinisipsip ng lupa
Si Itay nakahandusay, namamahinga na

Dumating na nga yata ang pagbabago

Maski sa lungsod, patak ng pawis
Butil ng dugong pinapawi
Bang, bang
Laro ng mga bata
Bang, bang
Naging bagong mundong
Magpapalaya

Ang tigang na lupa, lumago pa
Umabot sa kahabaan ng mga ugat
Nagbibigay buhay
Kumikitil ng hininga
Sa mata ng mga bata
Sa isip ng mga matatanda
Tumitilamsik ang mga alaala
Sinisikap punasan ng mga bagong paalala

Piyesa sana para sa Midnight Jam 2017 ng The Rhetoricians: The UPLB Speech Communication Organization 

Kumusta, bagong umaga?

Leave a comment

Masakit ang bati ni Haring Araw
Pilit namamaso, nagpapapikit
Sinasabi ang oras ng paglabas
Sapagkat may mga ipabibitbit

Magtutulak sa iba sa tarangkahan
May pagbati pa ng hikab maging isang
Mahabang pagbagtas ng mga braso at
Balikat na naninigas mula pa sa
Papag na gawa sa sementong malamig

Gagawin ang lahat para sa kalam
Ng sikmura ng isa’t nagpumilit
Sumama, mapa-bata o matanda
Ito ang pagbati ng Haring Araw

Sa kalye ipagpapatuloy ang bitbit
Mga kayamanang sa kanila lamang
Tinapon, kinalimutan ng iba pa
Sa bumabating palad pa ilalahad
O puede ring dadamputin, isasalba

Masakit ang bati ni Haring Araw
Pilit namamaso, nagpapapikit
Sinasabi ang oras ng paglabas
Sapagkat may mga ipabibitbit

Leave a comment

Malayo ang tingin
Abot hanggang langit
Binabagtas pala
Alaalang kapos

Napupudpod na nga
Suwelas ng suot
Na tanging sapatos
Pero tuloy pa rin

Malayo ang tingin
Abot hanggang langit

Pamamaalam

Leave a comment

Pasalansang ayos ng nararamdaman sa pamamaalam
Bitbit ang ngiti sa mukha na may nangingilid na luha
Ikinukubli, tanging tabing sa nag-aapoy na kalangitan
Ito na nga lang kaya ang ating huling makukuha?

Ang yapak ng mga paa, kaliwa, kanan, isa, dalawa
Bilang ng takbo ng dumadagundong tibok ng puso
Pilit sinasabayan ang yapak ngunit laging nauuna
Ikaw, ako, tayong lahat ay nalilito papunta sa dulo

Ano ba ang ating makikita, lungkot o saya?
Mga minahal ba ay malugod na sasalubong sa may bukana
O tanging magpapaalala ng mga paghihirap at dusa?
Dito siguro talaga ipagpapatuloy ang paghuhulaan
Ang kuwentong kinalimutan sa ating kabataan
Maging sa pangarap na tinalikuran nang walang alinlangan