Wild fire kisses the first rain drop
With the wind for the moonlight
Of ashes waving their final goodbye
As the rainy day comes for their welcome
Flames throw a great pas de deux
With the touch lingering in the heart
Of the prisoners of the dark
Praying for a savior in the light
This is the rainy day
To quench the thirst
To brighten the way
For those lost and dried
Out of ropes to climb
And hopes or smiles
A star twinkles
A planet dies
Then I stay standing
At the corner of the last road
Open for dreamers, workers of faith
I see the sign
Of the blood moon rising
People cheering
For those leaving
Searching for better lives
Not knowing they already have a life
Here, at the same spot
When reality hits fantasy
A star twinkles
A dreamer flies
Off to a new course
But still holding on their own rope
A dreamer leaves
A dead man calls
Sharing false hopes
A shining delight
For a prosperous good night
In a land of strangers
In a valley of sweat and salty cries
As the star twinkles
Shut the eyes of each dreamer
Smiling
I still am
At the corner of the last road
Seeing the rising smoke
A fumigation on going
To clear the brains
Stop the hearts from beating
Bitbitin ang naiwang tagni-tagning damit ng kabataan
Ibalot ang buong katawan, pakiramdaman
Ang init ng iilang mabubuting piraso
Ng mga alaalang pilit ikinubli, ipinangako
Na babalikan, noon, kahapon, siguro nang nakaraan
Pansinin ang dampi ng malamig na hangin
Lalong higpitan ang yakap sa nakuhang damit
Uminit man ang pisngi, bumuhos man ang pighati
Tanging sa iyo nakasalalay ang pagpapatuloy
Ng kahapon, ngayon, at kung ano pang mangyayari
Kaya dalhin, kahit kupas na ang kulay
Mga alaala, paalala, at ilang nakukubling pag-asa
Dahan-dahan man ang paglalakad, pagtitig, pagpupumiglas
Lalaya, makalalaya rin at maghahatid ng bagong bukas
A new challenge for the coming weeks. I hope to see this through. 🙂
From Refresh Sundays for my travel experiences to this, there sure are a lot more to enjoy in 2017.
Pumapatak-patak sa tigang na lupa
Ang mumunting butil ng pawis
Na binagtas ang noo’t pisngi ni Itay
Habang hindi magkandaugaga
Sa pagsunod sa patuloy na pagbuka ng lupa
Dumadaldal lang siguro ito
Sapagkat matagal di naararo
Pero sabi ni Itay, Magtiis, magtiis
Darating ang pagbabago
Dumating na nga yata ito
Lumago ang bawat butil
Isa, dalawa
Ngayon ang mga pawis ay nagmistulang piyesta
Nang makulay na pulang likidong sinisipsip ng lupa
Si Itay nakahandusay, namamahinga na
Dumating na nga yata ang pagbabago
Maski sa lungsod, patak ng pawis
Butil ng dugong pinapawi
Bang, bang
Laro ng mga bata
Bang, bang
Naging bagong mundong
Magpapalaya
Ang tigang na lupa, lumago pa
Umabot sa kahabaan ng mga ugat
Nagbibigay buhay
Kumikitil ng hininga
Sa mata ng mga bata
Sa isip ng mga matatanda
Tumitilamsik ang mga alaala
Sinisikap punasan ng mga bagong paalala
Piyesa sana para sa Midnight Jam 2017 ng The Rhetoricians: The UPLB Speech Communication Organization
Masakit ang bati ni Haring Araw
Pilit namamaso, nagpapapikit
Sinasabi ang oras ng paglabas
Sapagkat may mga ipabibitbit
Magtutulak sa iba sa tarangkahan
May pagbati pa ng hikab maging isang
Mahabang pagbagtas ng mga braso at
Balikat na naninigas mula pa sa
Papag na gawa sa sementong malamig
Gagawin ang lahat para sa kalam
Ng sikmura ng isa’t nagpumilit
Sumama, mapa-bata o matanda
Ito ang pagbati ng Haring Araw
Sa kalye ipagpapatuloy ang bitbit
Mga kayamanang sa kanila lamang
Tinapon, kinalimutan ng iba pa
Sa bumabating palad pa ilalahad
O puede ring dadamputin, isasalba
Masakit ang bati ni Haring Araw
Pilit namamaso, nagpapapikit
Sinasabi ang oras ng paglabas
Sapagkat may mga ipabibitbit
Fingernails grow fast and clear
Eye-catching pieces for a chandelier
Put some rings or a golden pierce
The ceiling is sure to be a centerpiece
See the chains of the rib bone clock
Hear it crack with every hit of the rock
That leaves a space for the next flock
As thunders ring the final death lock
Goodbye, sweet dreams
Goodbye, my chandelier
Greetings to the new rose
Of this dark, empty prose
Or poetry to the ears
But painful grip of
Reality’s final drill
