Category: Tula Project

Hinga, May Isa Pa

Leave a comment

Sa pagsayaw ng liwanag ng kandila sa ating harapan
Pakaliwa’t pakanang pagsabay sa ating bawat paghinga
Minsan inaakala nating patapos na ang problemang noo’y nagpahirap
Sa puso nating punong-puno na ng di magagandang alaala
Na may iilang natirang peklat katabi nang unti-unting naghihilom na sugat

Kaso sa bawat hakbang pasulong at sa paglapat ng liwanag
Dahan-dahang nagbabalik ang hapdi sa mga gasgas na naghilom
Na ipinanalangin natin nang taimtim na sana’y di na magbalik
Pero ngayo’y nagbabadyang muling bumukas at magpahirap
Na muling kikirot habang pilit nating huwag pansinin

Kaya yata talaga matalinghaga ang takbo ng ating tadhana
Minsan ang liwanag kasi’y natatakpan ng mga ulap
Na pilit naman nating itinataboy sa pag-ihip
Ng mainit na hiningang nagsasabing

Ako at ika’y buhay pa

Na ano man ang mangyari, may isa pa tayong panangga
Ang huminga at magpatuloy sa pagharap sa kung ano pang ibato ng tadhana

Matuto rin tayong magpahinga upang tayo ay makalaya
Ihanda ang ating mga mata sa pagmasid sa paglubog at pagsikat ng araw
Magasgasan mang muli, kumirot mang muli ang ating mga puso
Mabulag man saglit sa kislap ng liwanag ng mga nakaraan
Tayo ay magpapatuloy, may isa pa tayong hininga

Advertisements

Kislap

Leave a comment

Tutubi, tutubi, magmadali’t makipot riyan sa tabi
Bakit iba na ang daloy nang iyong paglipad?
Sumasayad at nangangapa sa lupa ang iyong mga palad

Dahan-dahang maglakad paroon sa paaralan
Dahil ang mangmang ay wala raw masasandalan
Maging ang ilang makukulay na paruparo
Sa kung saan-saan na laging nagsisitakbo
Ngayong nakagapos ang mga pakpak
Pilit kinakabisado ang numerong nakatatak
Sa kanilang noo na nagsasabi kung saan sila mapapadpad

Imulat mo ang iyong mga mata at tainga
Magmasid, makinig, magdasal nang taimtim
Di na ito tulad nang kinagisnang lansangan
Kung saan naghahanap lang ng aratiles sa daan

Alitaptap, alitaptap, ang dulo mo’y kumikislap
Hinahanap-hanap mo ba ang pangarap sa sulok-sulok
Ng siyudad na dahan-dahan nang nilamon ng alikabok?

Maging mga mangmang ay palaging may alam
Pagdating sa sinasabi nang iilan sa karamihan
Ni hindi na mabilang ang totoong nagtutulungan
Pero alamin mo pa ring may kislap na ikaw lang ang nakaaalam

Imulat mo lang ang iyong mga mata at tainga
Magmasid, makinig, magdasal nang taimtim
Darating din ang iyong pagkawala
Sa isang gapos ng nakaraan
Maging isang paruparong makulay
Isang tutubing mabilis sumabay
Sa pagbabago pero nananatiling matatag
Isang alitaptap na kumikislap
Nagpapaganda sa dilim na dala ng gabi

Alitaptap, alitaptap, ang dulo mo’y kumikislap
Tutubi, tutubi, magmadali’t makipot riyan sa tabi
Maging ang ilang makukulay na paruparo
Magsasama-sama sa pagpapatuloy,
Sa pagbabago, sa pagkawala sa gapos

Kikislap ang umaga sa kulay ng mga pakpak
Kikislap ang liwanag sa mga matang matitingkad
Kikislap ang gabi dala ng natatanging ilaw
Na di madaling makita sapagkat ilan lamang
Ang may tulad na kislap dala ng kanilang pangarap
Sana isa ka sa kanila, ngayon o bukas
Di mo kailangan magmadali
darating ang iyong paglipad, pagkislap

Magandang Umaga, Tara!

Leave a comment

Dumudungaw ang mainit na haplos ng liwanag
Mula sa kurtinang dahan-dahang sumasayaw
Sa bawat pagbati ng malamig na hangin

Unti-unting umaangat mula sa sahig na pulang-pula
Mga alaalang binabagtas ang makinis na paalala
Isang bagong umaga ang masayang bumubulaga

Ang tahanang noo’y puno nang sapot na ipinaikot-ikot
Sa may sulok na nalimot na ng panahon
Ngayo’y tahanan na rin nang mga alikabok
Na may bahid ng saya’t lungkot ng kahapon

Mga ngiti nang pag-uunat ng mga sanggol ang sagot
Sa pagbuka nang palad tiyak na ang pagkalimot
Sapagkat sa umagang ito tuluyang babangon
Magsisimula ng bagong pahina sa libro ng pagbabago

Ineng, ineng ang baga ay nasa iyong paanan
Totoy, tara sumigaw nang pagkagilagilalas
Ganito ang hiling ng mga mumunting bumabagtas
Sa dagat na puno ng alon at pag-aalala
Sa kagandahang dapat sana’y noon pa nakita

Dumudungaw ang mainit na haplos ng liwanag
Mula sa kurtinang dahan-dahang sumasayaw

Unti-unting umaangat mula sa sahig na pulang-pula
Mga alaalang binabagtas ang makinis na paalala

Isang bagong umaga ang masayang bubulaga

Ongoing Passion Project

2 Comments
Dance with the midnight Sun

Poetry with a bit of darkness in it.

Poetry with a bit of darkness in it.The year 2017 is almost over and in a couple of months, people will be doing their new year’s resolutions again while I’m still stuck on the list that I don’t know where I got the idea from exactly. Nevertheless, in the remaining days of this year, I will work on something that I think (still not sure, though) I can finish. *fingers crossed*

 

 

 

 

 

 

Estranghero

A work in progress. Still yet to complete.

With these two, I hope to go back to my old habits where I am not yet preoccupied with work concerns. The poetry may seem like a hodgepodge of sorts, but, they are because those works were from random pieces I wrote in a span of years. Then, the Estranghero is my chance to bleed some senses to a possible full manuscript. So, here’s a great end to 2017.

Tilamsik

Leave a comment

Pumapatak-patak sa tigang na lupa
Ang mumunting butil ng pawis
Na binagtas ang noo’t pisngi ni Itay
Habang hindi magkandaugaga
Sa pagsunod sa patuloy na pagbuka ng lupa

Dumadaldal lang siguro ito
Sapagkat matagal di naararo
Pero sabi ni Itay, Magtiis, magtiis
Darating ang pagbabago

Dumating na nga yata ito

Lumago ang bawat butil
Isa, dalawa
Ngayon ang mga pawis ay nagmistulang piyesta
Nang makulay na pulang likidong sinisipsip ng lupa
Si Itay nakahandusay, namamahinga na

Dumating na nga yata ang pagbabago

Maski sa lungsod, patak ng pawis
Butil ng dugong pinapawi
Bang, bang
Laro ng mga bata
Bang, bang
Naging bagong mundong
Magpapalaya

Ang tigang na lupa, lumago pa
Umabot sa kahabaan ng mga ugat
Nagbibigay buhay
Kumikitil ng hininga
Sa mata ng mga bata
Sa isip ng mga matatanda
Tumitilamsik ang mga alaala
Sinisikap punasan ng mga bagong paalala

Piyesa sana para sa Midnight Jam 2017 ng The Rhetoricians: The UPLB Speech Communication Organization 

Pamamaalam

Leave a comment

Pasalansang ayos ng nararamdaman sa pamamaalam
Bitbit ang ngiti sa mukha na may nangingilid na luha
Ikinukubli, tanging tabing sa nag-aapoy na kalangitan
Ito na nga lang kaya ang ating huling makukuha?

Ang yapak ng mga paa, kaliwa, kanan, isa, dalawa
Bilang ng takbo ng dumadagundong tibok ng puso
Pilit sinasabayan ang yapak ngunit laging nauuna
Ikaw, ako, tayong lahat ay nalilito papunta sa dulo

Ano ba ang ating makikita, lungkot o saya?
Mga minahal ba ay malugod na sasalubong sa may bukana
O tanging magpapaalala ng mga paghihirap at dusa?
Dito siguro talaga ipagpapatuloy ang paghuhulaan
Ang kuwentong kinalimutan sa ating kabataan
Maging sa pangarap na tinalikuran nang walang alinlangan

 

Alalahanin sa Ngayon

Leave a comment

Paano nga ba lubusang kumawala
Sa gapos, sa hapis ng kahapon?
Isang tula, siguro isang pelikula
Iyon lamang ang mga inakalang tama

Sa loob lamang ba ng tatlo hanggang limang minuto
O sa isa hanggang dalawang oras makalalaya
Maipahihiwagtig ang nadarama,
Hakbanging dapat tuluyang ipanukala

Ganoon lang ba kadali?

Lumaki sa piling ng kaginhawaan
Bagong sibol ng sigla ng kabataan
Inanod ang mga ideyolohiya,
Inakalang mga kuwentong barberong dala ng nakatatanda

Kapag naiba ang naging pagbasa,
Lumalaki ang hinala ng mga nakakikilala
Rebelde, aktibista, pakawala
Walang paki sa paglago ng bansa

Sino ba talaga ang nagsasabi
Ng tunay na hakbang
Makatutulong sa bayang sinisinta

Bayan, kabayanihan
Wala na bang talaga?

Kapag ang isa ay piniling lumihis sa malawakang paniniwala
Isinasantabi na rin ba siya ng lipunang kinabibilangan?

Pagtutol na ito ay kinatatakutan
Ng mga namumunong pilit na nagpapasubo
Ng huwad na paniniwala’t tiwala
Paglaban daw na ito ay walang halaga

Bakit sila ngayon nababahala?

Indio. Bobo. Filipino.

Nababago ang ngalang pakilala
Ngunit alin ang mas pipiliin
Ang matawag ng ganito
O ang matakot at malunod
Mamatay na nakagapos?

Kilalanin mo Ako

Leave a comment

Marahang pagpihit ng gripo, biglang kalabog ng pinto.

Dumiretso ako sa banyo para maghilamos.

Alam ko na ang sasabihin, lunod na naman sa kalalagok,

Magdamagang uminom ng Matador sa may kanto.

Ligaya ko ay hanggang langit ang abot.

Tuwing Sabado ng umaga ganito na lamang ang simula

Ng araw na akala mo’y kayganda’t kaysaya.

Sunod na kilos ko’y basahan ang kasama.

Sa pagyuko’y may kasunod na namang suka.

Ngayon pumunta ako sa kama, kaibigan kong nakatanga,

Kamay ko sa balikat niya, ang isa’y sa may arinola.

Ngayong araw ay tila kakaiba

Sapagkat di ko kayang magwala

Mistulang walang problemang inaalala

Biglang higa ko’t talukbong ng mukha.

Hindi. Mali pala ako.

Ngayon ay kakaiba, ‘pagkat mas mabigat aking dala.

Pilit na itinatago ang hikbi naman ay di mapigilan.